Burn-out is een psychologische term voor het fenomeen compleet opgebrand te zijn. Iemand met burn-out is vaak niet eens meer in staat om de simpelste taken uit te voeren, of zoiets als een trap op te lopen zonder volledig uitgeput te zijn. De ervaring om ineens zo'n groot gebrek aan energie, concentratie en zingeving te ervaren is emotioneel erg heftig en schokkend voor de getroffene en is voor buitenstaanders moeilijk te bevatten. Te meer omdat de getroffene voorheen doorgaans juist erg energiek en opgewekt was en normaliter een schepje er bovenop doen afdoende is om een pittige uitdaging het hoofd te bieden. Toch mag burn-out allerminst gebagatelliseerd worden, ernstige verwaarlozing kan naar verluidt zelfs leiden tot psychose, hartfalen of zelfmoord.
De term burn-out werd begin jaren zeventig voor het eerst gebruikt door de Amerikaanse psychotherapeut Herbert Freudenberger en Christina Maslach. De opvatting van de laatste is inmiddels dominant geworden. Burn-out bestaat in haar opvatting uit drie, min of meer samenhangende verschijnselen: uitputting ( extreme vermoeidheid), cynisme (afstand hebben van het werk, dan wel de mensen met wie men werkt), en verminderde persoonlijke bekwaamheid ( minder goed presteren dan in het verleden het geval was en ook wel verminderd werkgerelateerd zelfvertrouwen). De laatste opvatting ligt de laatste jaren onder vuur. Het verminderde gevoel van zelfvertrouwen lijkt geen centraal onderdeel van het burn-out-syndroom te zijn; terwijl een aantal wetenschappers burn-out als een vorm van depressie, dan wel gewone, zij het extreme, vermoeidheid ziet (en dus niet als een op zichzelf staand begrip).
Verondersteld wordt dat een burn-out kan ontstaan na langdurig te zijn blootgesteld aan een teveel aan stress op het werk en in de privésituatie dat uiteindelijk leidt tot fysieke, emotionele en geestelijke uitputting en met name een risico is voor de meer sensitieve persoonlijkheid met bovengemiddeld verantwoordelijkheidsgevoel en de neiging tot perfectionisme.
Vaak wordt gesteld dat een burn-out niet verward dient te worden met overspannenheid of een depressie. Ze zouden alleen min of meer dezelfde symptomen hebben, maar (vaak) een andere oorzaak hebben en zouden dientengevolge ook anders behandeld dienen te worden. Deze opvatting staat tegenwoordig onder druk; de verschillen tussen deze psychische problemen lijken aanzienlijk kleiner dan de overeenkomsten. Dat betekent overigens ook dat de meerwaarde van het begrip "burn-out" ten opzichte van deze andere concepten steeds meer betwijfeld wordt.
